PRZEBIEG STWARDNIENIA ROZSIANEGO

Nie można przewidzieć dokładnego przebiegu stwardnienia rozsianego, ale pierwsze pięć lat przebiegu choroby może sugerować jak będzie ona postępowała w przypadku danej osoby
W zależności od charakteru, jaki przybiera ona w tym okresie (czy jest to odmiana rzutowo-remisyjna, czy postępująca) uważa się, że uszkodzenia, do jakich dochodzi w wyniku SM po upływie pięciu i dziesięciu pierwszych lat choroby, mogą być zwiastunem obrazu klinicznego, jaki choroba przyjmie w przyszłości.

Istnieje jednak wiele wyjątków od tej reguły:
- U wielu osób z SM (około 45%) nie zaobserwowano groźnych objawów i prowadzą oni dotychczasowy tryb życia
- U około 40% osób z SM, rzutowo-remisyjna odmiana tej choroby przechodzi w odmianę postępującą

Przebieg choroby może też zależeć od płci i wieku osoby, u której rozpoznano stwardnienie rozsiane. Niektóre badania wskazują, że jeśli choroba uaktywniła się w młodym wieku (poniżej szesnastego roku życia), to bieg choroby może mieć mniej niszczący wypływ na życie człowieka. Należy pamiętać nawet, jeśli przez pierwsze 10, 15 lat choroba nie postępuje szybko, i jeśli w tym czasie młoda dorosła osoba z SM nie odczuwa poważnych skutków choroby, w ciągu 20 lub 30 lat, może dojść do powstania wielu poważnych uszkodzeń, a w efekcie do poważnego upośledzenia funkcji życiowych czy społecznych.
Inne badania sugerują, że choroba, która ujawnia się w późnym wieku (tj. po 55 roku życia), szczególnie wśród mężczyzn może mieć postępujący charakter.

Dla osób, u których stwardnienie rozsiane zdiagnozowano niedawno, perspektywy leczenia są obiecujące. Jedna z form leczenia osób z rzutowo-remisyjną odmianą, i osób wymagających leczenia ambulatoryjnego, wykorzystuje leki immunomodulujące (DMDs), które mogą spowolnić rozwój choroby, jej natężenie i częstotliwość rzutów. Na tym etapie badań nie wiadomo jednak czy DMDs mają jakikolwiek wpływ na postępującą odmianę SM. Zakres badań prowadzonych nad SM obecnie daje nadzieję na uzyskanie w niedalekiej przyszłości leku, który choć nie będzie prowadził do całkowitego wyleczenia, będzie hamował postęp SM.

Należy pamiętać, że wiele osób ze stwardnieniem rozsianym przechodzi przez życie nie doznając poważniejszych objawów SM (takich jak: zmęczenie, problemy z koordynacją ruchów: utykanie, problemy z pęcherzem). Jednakże, co najmniej 15% osób z SM zmuszonych jest, w wyniku uszkodzeń spowodowanych przez chorobę, korzystać z wózka inwalidzkiego.
Jednak stwardnienie rozsiane nie ma wpływu na długość życia, i jego długość nie różni się prawie od średniej długości życia ludzkiego.

źródło: www.msif.org.pl